Επιδιόρθωση του «ημαρτημένου» μου, σύμφωνα με τις αντιρρήσεις ενίων αναγνωστών επί της τοποθετήσεώς μου: είναι αυτόδηλον και αυτονόητον ότι οι στυγεροί δολοφόνοι των υπαλλήλων της τραπέζης Μάρφιν είναι στυγεροί εμπρηστές και δολοφόνοι. Όσοι λοιπόν αγνοούν τον τύπον και τον τρόπον της παρουσίας μου στον πολιτικό χώρο επί πεντηκονταετίαν δε (και βάλε), ας μην μου ζητούν να προσκομίσω την γλαύκα μου εις την Ψωροκώσταινα.
Αλλά και κατά το συναμφότερον (συν+αμφί+έτερον) η Μάρφιν γνωρίζουσα την θέση του υποκαταστήματός της, την ελεεινή φήμη του τραπεζικού συστήματος παγκοσμίως και την προηγούμενη επίθεση κατά του συγκεκριμένου υποκαταστήματός της, υπολόγισε και αποδέχθηκε το εγκληματικό και θανατηφόρο πλήγμα κατά των υπαλλήλων της. Το αποδέχθηκε «ύβρει και φρονήματι», σύμφωνα με την πλεονεξίαν της φύσεώς της (Θουκυδίδης Γ45,4). Τελεία και παύλα…
Εάν προληπτικώς είχε κλείσει το καθ’ όλες τις διαδηλώσεις απειλούμενο υποκατάστημά της, οι τρεις υπάλληλοι της Μάρφιν θα ζούσαν: βαρεία εγκληματική αμέλειά της, εξισουμένη με «ενδεχόμενον δόλον». Επομένως: κατήγγειλα την συν-ευθύνη της , λόγω της πρωτουργού εξουσιαστικής αλαζονείας της και της περιφρονήσεως της ζωής των υπαλλήλων της. Αυτόδηλον: οι νεκροί υπάλληλοί της.
Τα περί του ότι… προέχει τώρα να καταγγείλουμε την τυφλή βία που προέρχεται από συγκεκριμένες (; – πόσο συγκεκριμένες;) ομάδες, είναι αυτονόητα, άρα αυτονοήτως αυτόδηλα. Η πολιτική παρέμβασή μου δεν έγκειται στην παραβίαση ανοικτών θυρών, αλλά στην διάνοιξη των τεθωρακισμένων θυρών, όπως αυτή, η της καταφώρου και αυτοφώρου εγκληματικής αναλγησίας, που επιδεικνύει π.χ. το τραπεζικό σύστημα, αλλοδαπής και ημεδαπής. Κατά το συναμφότερον.
Κώστας Ζουράρις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου